1. Bir gün Kureyş eşrafı Kâbe'nin Hicr diye anılan yerinde toplanarak Peygamberimiz aleyhisselâmı konuşmaya başladılar:

" Bizim, bu adamın işinde sabrettiğimiz kadar, hiçbir şeye sabrettiğimizi görmedik!

O, akıllarımızı akılsızlık saydı. Baba ve atalarımıza dil uzattı. Dinimizi yerdi. Topluluğumuzu bölüp dağıttı. İlahlarımıza hakaret etti.

Biz onun yapmış olduğu bu kadar ağır şeylere hep katlandık durduk" dediler.

Onlar böyle konuştukları sırada idi ki, Peygamberimiz aleyhisselâm göründü, yürüyerek geldi.

Hacerü'l-Esved'i istilam ettikten sonra, Kabe'yi tavaf ederken, yanlarından geçti.

Yanlarından geçerken, Peygamberimiz aleyhisselâma laf attılar.

Müşriklerin bu hareketine Peygamberimiz aleyhisselâmın kızdığı, yüzünden belli olmakta idi.

Peygamberimiz aleyhisselâm Kabe'yi tavafa devam etti.

İkinci kere, yanlarından geçtiği sırada, onlar yine aynı şekilde laf attılar.

Onların bu hareketine Peygamberimiz aleyhisselâmın kızdığı, yüzünden belli olmakta idi.

Peygamberimiz aleyhisselâmın üçüncü geçişinde, onlar yine önceki gibi laf attılar.

Bunun üzerine Peygamberimiz aleyhisselâm durdu, sonra da:

" Ey Kureyş cemaatı! İşitiyor musunuz? Varlığım Kudret Elinde bulunan (Allah)'a yemin ederim ki, hakkınızda telakki eylediğim helak haberiyle geldim! " buyurunca, onlartutulakaldılar, başlarına kuş konmuş gibi başlarını önlerine eğip, kımıldamadılar.

Hatta, bundan önce Peygamberimiz aleyhisselâma karşı onların en şiddetli davrananı (Ebu Cehil) bile, bulabildiği en güzel, en yumuşak sözleri kullandı da:

" Ey Kasım'ın babası! Geç git, doğru yolda olduğun halde git! Vallahi, sen cahil bir kişi değilsin! " dedi.

Bunun üzerine, Peygamberimiz aleyhisselâm onların yanından ayrıldı.

Ertesi günü, Kureyş müşrikleri yine Hicr'de toplandılar. Birbirlerine:

" Onun size yaptıklarını ve hakkında size anlatılanları anıp duruyorsunuz. Fakat, o karşınıza dikilerek hoşlanmadığınız şeyleri size tekrarladığı zaman kendisini serbest bırakıyorsunuz! " dediler.

Onların böyle konuştukları sırada, Peygamberimiz aleyhisselâm çıkageldi.

Hemen, oldukları yerden sıçrayıp Peygamberimiz aleyhisselâmın çevresi sardılar. İlahları ve dinleri hakkındaki sözlerini anarak, Peygamberimiz aleyhisselâm a:

" Şöyle şöyle söyleyen sen misin?" dediler.

Peygamberimiz aleyhisselâm:

" Evet! Bunları söyleyen benim" buyurunca, içlerinden birisi Peygamberimiz aleyhisselâmın yakasına yapıştı.

Hazret-i Ebu Bekir hemen kalkıp Peygamberimiz aleyhisselâmın önünde durdu ve ağlayarak, 359 " Yazıklar olsun size! 360 Siz bir adamı 'Rabbim Allah' diyor diye öldürecek misiniz?" deyince, Peygamberimizin üzerinden ayrıldılar. 361

Müşrikler, Hazret-i Ebu Bekir'i de, o gün başının sık ve uzun saçından ve sakalından çekerek yaraladılar. 362

-------------------------------------

359. İbn İshak, İbn Hişam, Sîre, c. 1, s. 309-310, Ahmed b. Hanbel, Müsned, c. 2, s. 218, Taberî, Târih, c. 2, s. 223, Beyhakî, Delâil, c. 2, s. 275-276, Ebu'l-Ferec İbn Cevzî, el-Vefâ, c. 1, s. 187-188, Zehebî, Târîhu'l-İslâm, s. 164-165, Ebu'l-Fidâ, el-Bidâye ve'n-nihâye, c. 3, s. 46, Heysemî, Mecmau'z-zevâid, c. 6, s. 15-16, Halebî, İnsânu'l-uyûn, c. 1 , s. 423.

360. Taberî, Târih, c. 2, s. 223, Beyhakî, Delâilü'n-nübüvve, c. 2, s. 276.

361. İbn İshak, İbn Hişam, c. 1 , s. 310, Ahmed b. Hanbel, c. 2, s. 218, Taberî, c. 2, s. 223, Beyhakî, c. 2, s. 276, Ebu'l-Ferec, c.1 , s. 188, Zehebî, s. 165, Ebu'l-Fidâ, c. 3, s. 46, Halebî, c. 1, s. 473.

362. İbn İshak, İbn Hişam, c. 1, s. 310, Zehebî, Târîhu'l-İslâm, s. 165,