Beş vakit namaz; bir rivayete göre, Peygamberimiz aleyhisselâmın Medine'ye hicretinden bir buçuk yıl önce, 253 Miraç gecesinde farz kılınmıştır. 254

Miraç gecesinin sabahında Cebrail aleyhisselâm inerek255 Peygamberimiz aleyhisselâma göstermek için, beş vakit namazı, vakitlerinde imam olup kıldırdı. 256

Peygamberimiz aleyhisselâm bu husustaki hadis-i şeriflerinde şöyle buyurmuşlardır:

" Cebrail bana Beyt'in (Kabe'nin) yanında. 257 iki kere, yani iki gün258 imam oldu.

Güneşin zeval vaktinde, gölge bir nalın tasması kadar uzadığında, öğle namazını kıldırdı.

Sonra, herşeyin gölgesi bir misli olunca, ikindi namazını kıldırdı.

Sonra, oruçlu iftar ettiği (orucunu açtığı)zaman, akşam namazını kıldırdı.

Sonra, şafak kaybolduğu zaman, yatsı namazını kıldırdı.

Sonra, oruçluya yemek, içmek haram olduğu zaman, sabah namazını kıldırdı.

Ertesi günü ise, öğle namazını, herşeyin gölgesi bir misli olduğu zaman kıldırdı.

Sonra, ikindi namazını, herşeyin gölgesi iki misli olduğu zaman kıldırdı.

Sonra, akşam namazını, oruçlu iftar ettiği (orucunu açtığı) zaman kıldırdı.

Sonra, yatsı namazını, gecenin üçte birinin evvelinde, 259 üçte birinin evveline doğru260 kıldırdı.

Sonra, ortalık ağardığı, aydınlandığı zaman da sabah namazını kıldırdı.

Sonra, banayönelip:

'Yâ Muhammed! Bu, senden önceki peygamberlerin (namaz) vaktidir. (Namaz için) vakit, bu iki vaktin arasıdır' dedi." 261

-------------------------------------

253. İbn Sa’d, Tabakâtü’l-kübrâ, c. 1, s. 213, Belâzurî, Ensâbu’l -eşrâf, c. 1, s. 255, Ebu’l-Ferec İbn Cevzî, el -Veli, c. 1, s. 218.

254. İbn Ebi Şeybe, Musannef, c. 14, s. 304, İbn Sa'd, Tabakât, c. 1 , s. 213, Ahmed b. Hanbel, Müsned, c. 3, s. 149, Müslim, Sahih, c. 1, s. 146-147, Beyhakî, Delâilü'n-nübüvve, c. 2, s. 384, İbn Esîr, Câmiul-usûl, c. 12, s. 54, Zehebî, Târîhu'l-islâm, s. 266-267.

255. Abdurrezzak, Musannef, c. 1, s. 532.

256. İbn Seyyid, Uyûnu'l-eser, c. 1, s. 148, Ebu'l-Fidâ, el-Bidâye ve'n-nihâye, c. 3, s. 117.

257. Abdurrezzak, Musannef, c. 1, s. 531, İbn Ebi Şeybe, c. 1, s. 317, Ahmed b. Hanbel, c. 1, s. 333, Ebu Davud, c. 1, s. 107, Tirmizî, c. 1, s. 279, Hâkim, c. 1, s. 193, Beyhakî, Sünenü'l-kübrâ, c. 1, s. 364, İbn Esîr, c. 6, s. 146.

258. İbn Ebi Şeybe, c. 1, s. 317, Ahmed b. Hanbel, c. 1, s. 354, Ebu Davud, c. 1, s. 107, Tirmizî, c. 1, s. 279, Hâkim, c. 1 , s. 193, Beyhakî, c. 1, s. 364, İbn Esîr, c. 6, s. 146.

259. Abdurrezzak, Musannef, c. 1, s. 531, İbn Ebi Şeybe, Musannef, c. 1 , s. 317, Hâkim, Müstedrek, c. 1, s. 193, Beyhakî, Sünenü'l-kübrâ, c. 1, s. 364,

260. Ahmed b. Hanbel, Müsned, c. 1, s. 333, Ebu Davud, Sünen, c. 1, s. 107, İbn Esîr, Câmiu'l-usûl, c. 6, s. 147.

261. Abdurrezzak, c. 1, s. 532, İbn Ebi Şeybe, c. 1, s. 317, Ahmed b. Hanbel, c. 1, s. 333, Ebu Davud, c. 1, s. 107 Tirmizî, c. 1, s. 279-280, Hâkim, c. 1, s. 193, Beyhakî, c. 1, s. 364, Begavî, Mesâbihu’s-sünne, c. 1, s. 30, İbn Esîr, c. 6. s. 147.