Ka'b b. Eşrefin öldürülmesi hükmüne, şu sebepler yol açmıştı:

1. Ka'b b. Eşref, Benî Nadîr Yahudilerinden ve yöneticilerinden olup, 402 Yahudi şeytanlarındandı. "Onlar iman edenlerle karşılaştıkları zaman, 'Biz de iman ettik! ' derler, ayrılıp şeytanlarıyla baş başa kaldıklarında ise 'Biz gerçekten sizinleyiz! Biz ancak alay ediyoruz! ' derler" âyetindeki (Bakara: 14) şeytanlardan maksat:

a. Ka'b b. Eşref,

b. Huyey b. Ahtab,

c. Ebu Bürdetü'l-Eslemî,

d. İbnü's-Sevdâ,

e. Abduddar b. Hudayb idi. 403

2. Ka'b b. Eşref şairdi. Söylediği hiciv şiirleriyle Peygamberimiz aleyhisselamı ve Ashabı yererek incitir, müşrikleri Peygamberimiz ve Ashabı aleyhine kışkırtır dururdu. 404

3. Ka'b b. Eşref, Yahudilerden bir cemaata yemek hazırlatmış, öldürtmek için, Peygamberimiz aleyhisselamı davet ettirmişti.

Cebrail aleyhisselam onların maksatlarını haber verince, Peygamberimiz aleyhisselam onların yanlarından hemen ayrılmıştı. 405

4. Ka'b b. Eşref, Bedir zaferini öğrenince:

" Vallahi, eğer Muhammed bu ulu kişileri öldürmüş ise, 406 bugün 407 yerin altı üstünden daha hayırlıdır! " diyerek 408 Mekke'ye çekip gitti. Bedir'de öldürülmüş olan müşrikler üzerine söylediği mersiyelerle ağladı ve Mekkelileri ağlattı.

Peygamberimiz aleyhisselama karşı ayaklandırmaya çalıştı 409 Peygamberimiz aleyhisselamla çarpışmalarını onlara emretti ve:

" Biz de, sizin yanınızda, onunla çarpışırız! " dedi.

Kureyş müşrikleri:

" Siz Kitablısınız, o da Kitab sahibidir. Bu sözünüzün bize karşı bir hileniz olmayacağından emin değiliz! Bizim seninle birlikte gitmemizi istiyorsan, şu iki puta secde ve onlara iman et! " dediler.

Ka'b b. Eşref, onların istediklerini yaptı. 410

5. Ka'b b. Eşref, Mekkeli müşrikleri Peygamberimiz aleyhisselamla çarpışmaya karar verdirmedikçe Mekke'den ayrılmadı. Medine'ye gelince de, düşmanlığını açığa vurmaktan, 411 Müslüman kadınlarını hicvederek incitmekten geri durmadı. 412

6. Ka'b b. Eşref, bütün bu kötü tutum ve davranışlarıyla; aradaki anlaşmayı bozmak, çiğnemek ile, öldürülmeyi haketmişti. 413

Kendisinin bu cezayı çarptırılması, Yahudilerin kutsal kitapları Tevrat'ın hükmüne de uygun bulunuyordu. 414

-------------------------------------

402. Beyhakî, Delâilü'n-nübüvve, c. 3, s. 190.

403. İbn Habib, Kitâbu'l-muhabber, s. 390.

404. Vâkıdî, Megâzî, c. 1, s. 184, İbn Sa'd, Tabakâtü'l-kübrâ, c. 2, s. 32.

405. Semhûdî, Vefâu'l-vefâ, c. 1, s. 280, Diyarbekrî, Târîhu'l-hamîs, c. 1, s. 413, Halebî, İnsânu'l-uyûn, c. 148.

406. İbn İshak, İbn Hişam, Sîre, c. 3, s. 55, Taberî, Târih, c. 3, s. 3, İbn Seyyid, Uyûnu'l-eser, c. 1, s. 298, İbn Haldun, Târih, c. 2, s. ks. 2, s. 22.

407. Vâkıdî, Megâzî, c. 1, s. 185, İbn Sa'd, Tabakât, c. 2, s. 32.

408. İbn İshak, İbn Hişam, Sîre, c. 3, s. 55, Vâkıdî, Megâzî, c. 1 , s. 185, İbn Sa'd, Tabakât, c. 2, s. 32, Taberî, Târih, c. 3, s. 3, İbn Seyyid, Uyun, c. 1, s. 298, Ebu’l-Fidâ, el-Bidâye ve'n-nihâye, c. 4, s. 6, İbn Haldun, Târih, c. 2, ks. 2, s. 22.

409. İbn İshak, İbn Hişam, Sîre, c. 3, s. 54-55, İbn Sa'd, Tabakât, c. 2, s. 32, Taberî, Târîh, c. 3, s. 3, Beyhakî, Delâilü'n-nübüvve, c. 3, s. 188, İbn Seyyid, Uyûnu'l-eser, c. 1, s. 298, Zehebî, Megâzî, s. 126, İbn Haldun, c. 2, ks. 2, s. 22.

410. Taberî, Tefsîr, c. 5, s. 134.

411. Ebu’l-Fidâ, el-Bidâye ve'n-nihâye, c. 4, s. 6.

412. İbn İshak, İbn Hişam, c. 3, s. 58, Taberî, c. 3, s. 3, İbn Esîr, c. 2, s. 143, İbn Seyyid, c. 1, s. 298, Zehebî, s. 126, Ebu'l-Fidâ, c. 4, s. 6-7.

413. Beyhakî, Delâilü'n-nübüvve, c. 3, s. 193.

414. Ahd-i Atîk, Tesniye. Bab: 20, Fıkra: 10-16.