Hazret-i Aişe der ki:

" Benî Kurayza kadınlarından ancak bir tek kadın öldürülmüştür.

Resûlullah aleyhisselam çarşıda onların erkeklerinin boyunlarını vurdururken, vallahi, o kadın [Nübâte] yanımda bulunuyor, benimle konuşuyor, dışından ve içinden gülüp duruyor, 193 'Benî Kurayza esirleri öldürülüyor! ' diyordu.

Bir çağırıcı:

'Ey Nübâte! 194 Filanca kadın nerede?' diyerek seslenince, 195 kadın:

'Vallahi, ben çağrılıyorum! ' dedi. 196

Ona:

'Yazıklar olsun sana! Senin neyin var? Seni ne için çağırıyorlar?' diye sordum.

Kadın:

'Öldürülmek için! Kocam beni öldürdü! ' dedi.

Kadın tatlı dilli bir kadındı.

Kendisine:

'Kocan seni nasıl öldürdü?' diye sordum.

Kadın:

'Zebir b. Bata'nın hisarında idim. Kocam bana emretti, ben de Muhammed'in ashabının üzerine değirmen taşını bıraktım. Onlardan birisinin başı parçalandı ve kendisi hemen öldü!

Ben onun için öldürüleceğim! ' dedi, kalkıp gitti.

Hallad b. Süveyd'e karşı, kadının boynu vuruldu. 197

Vallahi, öldürüleceğini bildiği halde onda gördüğüm kaygısızlığa, bol bol gülüşe, hâlâ şaşmakta ve onu unutamam aktayım! " 198

-------------------------------------

193. İbn İshak. İbn Hişam, Sîre. c. 3, s. 252, 253.

194. Vâkıdî, Megâzî, c. 2, s. 517.

195. İbn İshak. İbn Hişam, Sîre, c. 3, s. 253.

196. Vâkıdî, Megâzî, c. 2, s. 517.

197. Vâkıdî, Megâzî, c. 2, s. 517.

198. İbn İshak, İbn Hişam, Sîre, c. 3, s. 253, Vâkıdî, Megâzî, c. 2, s. 517.