Peygamberimiz aleyhisselam:

" Ey Ebu Cendel! Şu kavimle (Kureyş müşrikleriyle) aramızda yazılan barış yazısı tamamlandı. 422

Ey Ebu Cendel!

Sen biraz daha katlan! Allah'tan da, bunun ecrini, mükâfatını dile!

Hiç şüphesiz, Yüce Allah senin için ve senin yanında bulunan zayıf Müslümanlar için bir genişlik ve çıkar yol yaratacaktır!

Biz şu kavim ile (müşriklerle) aramızda bir barış anlaşması yapmış ve bu yolda kendilerine Allah'ın ahdiyle söz vermiş bulunuyoruz.

Onlar da, bize Allah'ın ahdiyle söz vermiş bulunuyorlar.

Biz onlara vermiş olduğumuz söze Vefâsızlık edemeyiz. 423 Verdiğimiz sözde durmamak, bize yaraşmaz! " buyurdu.

Süheyl b. Amr'a da:

" Gel, etme! Sen onu (Ebu Cendel'i) bana bağışlayıver! " diyerek dileğini tekrarladı ise de, Süheyl b. Amr:

" Hayır! Bağışlayamam! " dedi.

Peygamberimiz aleyhisselam:

" Öyle ise, onu benim için himayene al! " diye rica etti.

Süheyl b. Amr:

" Hayır! Onu himayeme de alamam! " dedi. 424

Süheyl b. Amfin, oğlu Ebu Cendel hakkındaki dilekleri kabul etmemekte direndiğini görünce, Mikrez b. Hafs ile Huvaytıb b. Abduluzzâ:

" Ey Muhammed! Senin hatırın için, onu biz himayemize alıyoruz! Ona işkence yaptırmayacağız! " dediler. 425

Peygamberimiz aleyhisselam, böylece, Huvaytıb'la Mikrez'in korumaları şartıyla, Ebu Cendel'i müşriklerle birlikte geri çevirmiş oldu. 426

Onlar da, Ebu Cendel'i kıldan dokunmuş bir Türk çadırına kapatıp korudular.

Bunun üzerine, Süheyl b. Amr da ondan elini çekti, ona işkenceden vazgeçti. 427

-------------------------------------

422. İbn Sa'd, Tabakâtü'l-kübrâ, c. 2, s. 97.

423. İbn İshak, İbn Hişam, Sîre, c. 3, s. 333, Vâkıdî, Megâzî, c. 2, s. 608.

424. Ebu Yusuf, Kitâbu'l-haraç, s. 211.

425. Vâkıdî, Megâzî, c. 2, s. 608.

426. Vâkıdî, Megâzî, c. 2, s. 608, Belâzurî, Ensâbu'l-eşrâf, c. 1, s. 220.

427. Vâkıdî, Megâzî, c. 2, s. 608, Belâzurî, Ensâbu'l-eşrâf, c. 1, s. 221.