Ezd-i Şenûe kabilesinden 120 Dımâd b. Sa'lebe, umre yapmak üzere 121 Mekke'ye gelmişti. 122

Kendisi, Cahiliye devrinde, Peygamberimiz aleyhisselâmın tanışı, dostu idi. Doktorluğa özenir, 123 delilere okur, 124 ilim elde etmeye çalışırdı. 125

Dımâd, Mekke'ye gelince, Ebu Cehil, Utbe b. Rebia ve Ümeyye b. Halefin bulunduğu bir mecliste oturdu.

Ebu Cehil:

" Şu adam bizim topluluğumuzu dağıttı. Akıllarımızı akılsızlık, ölüp gitmiş baba ve atalarımızı dalâlete düşmüş saydı. İlahlarımıza dil uzattı" dedi.

Ümeyye b. Halef de:

" O, hiç şüphesiz, deli bir adamdır! " dedi. 126

Dımâd, müşriklerin " Muhammed delidir! " dediklerini işitince, 127 kendi kendine: 128

" Ben gidip 129 şu zâtı bir görseydim, 130 tedavi etseydim, 131 belki Allah ona benim ellerimle şifa verirdi" 132 diyerek, müşriklerin meclislerinden kalktı.

O gün, Peygamberimiz aleyhisselâmı aradı, bulamadı.

Ertesi gün, tekrar aramaya çıktı. 133 Buldu134 ve:

" Yâ Muhammed! Ben deliliği tedavi ederim. 135 İstersen seni de tedavi edeyim. 136 Belki Allah sana fayda verir! 137

Ben delilere okurum. Belki Allah benim elimle senin deliliğine de şifa verir!

Okumamı istersen, gel, sana da okuyayım. 138

Sen, üzerindekini, gözünde büyütme!

Ben sendekinden daha ağırını tedavi etmişimdir, kurtulmuştur!

Ben senin hakkında;

Kavminin akıllarını akılsızlık saymak,

Toplululuklarını dağıtmak,

Onlardan ölüp gitmiş olanların dalâlet içinde bulunduklarını ileri sürmek,

İlahlarını ayıplamak... gibi birtakım kötü huylardan söz ettiklerini işittim.

Bunu, kendisinde delilik bulunan adamdan başkası yapmaz! " dedi. 139

Peygamberimiz aleyhisselâm, Dımâd'a şöyle mukabele buyurdu:

" Hamd Allah'a mahsustur.

Biz O'na hamdeder; yardımı, 140 yarlıganmayı da141 O'ndan dileriz. 142

Nefislerimizin şerlerinden de Allah'a sığınırız. 143

Allah'ın doğru yola eriştirdiğini saptıracak yoktur!

Saptırdığını da doğru yola eriştirecek yoktur!

Şüphesiz bilir ve bildiririm ki: Allah'tan başka hiçbir ilah yoktur!

O, birdir, tektir!

O'nun eşi, ortağı yoktur!

Yine, şüphesiz bilir ve bildiririm ki: Muhammed, O'nun kulu ve resûlüdür! " 144

Peygamberimiz aleyhisselâmın söyledikleri, Dımâd'ın çok hoşuna gitti: 145

" Ben, hiçbir zaman, bundan daha güzel bir kelam dinlememişimdir! 146

Sen şu sözlerini bana tekrarı asana?" dedi.

Peygamberimiz aleyhisselâm tekrarladı. 147

Dımâd onu Peygamberimiz aleyhisselâma iki kere daha tekrarlattı. 148

" Vallahi, 149 ben kâhinlerin sözlerini de, sihirbazların sözlerini de, şairlerin sözlerini de dinlemişimdir. Fakat, senin şu sözlerin gibi hiçbir söz işitmemişimdir. Bunlar, denizin dibine kadar varıp dayanmıştır! " dedi." Sen nelere davet ediyorsun?" diye sordu. 150

Peygamberimiz aleyhisselâm:

" Seni boynundan putları atıp, eşi, ortağı olmayan, bir ve tek olan Allah'a iman etmeye ve benim de Allah'ın resûlü olduğuma şehadet getirmeye davet ediyorum" buyurdu.

Dımâd:

" Ben bunu yaparsam, bana ne var?" diye sordu.

Peygamberimiz aleyhisselâm:

" Sana Cennet var! " buyurdu,

Dımâd:

" Ben, boynumdan putları atıp onlardan uzaklaşarak151 şehadet ederim ki: Allah'tan başka hiçbir ilah yoktur!

O, birdir; O'nun eşi, ortağı yoktur!

Yine şehadet ederim ki: Sen de, Allah'ın kulu ve resûlüsün!

Getir, ver elini, sana İslâmiyet üzerine bey'at edeyim! " dedi. 152

Peygamberimiz aleyhisselâm elini uzattı. Dımâd bey'at etti. 153

Peygamberimiz aleyhisselâm:

" Bu bey'at kavmin adına da mı?" diye sordu.

Dımâd:

" Kavmim adına da! " dedi. 154

Peygamberimiz aleyhisselâm:

" Kendin adına da, kavmin adına da mı?" diye sordu.

Dımâd:

" Hem kendi adıma, hem kavmim adına! " dedi. 155

Dımâd, böylece, hem kendi adına, hem kavmi adına bey'at edip Müslüman oldu. 156

Yüce Allah ondan razı olsun!

-------------------------------------

120. İbn Sa'd, Tabakâtü'l-kübrâ, c. 4, s. 241 , Müslim, Sahih, c. 2, s. 593, İbn Abdilberr, İstiâb, c. 2, s. 751, Ebu'l-Ferec İbn Cevzî, el-Vefâ, c. 1, s. 200, İbn Esîr, Usdu’l-gâbe, c. 3, s. 26, Zehebî, Târihu’l -İslâm, s. 197, Ebu’l-Fidâ, el-Bidâye ve'n-nihâye, c. 3, s. 36, İbn Hacer, el-İsâbe, c. 2, s. 210.

121. İbn Sa'd, Tabakât, c. 4, s. 241 , Ebu Nuaym, Delâilü'n-nübüvve, c. 1, s. 235.

122. İbn Sa'd, Tabakât, c. 4, s. 241, Ahmed b. Hanbel, Müsned. c. 1, s. 302, Müslim, Sahih, c. 2, s. 593, Ebu Nuaym, c. 1, s. 235, İbn Abdilberr, c. 2, s. 751 , Ebu'l-Ferec, c. 1, s. 200, İbn Esîr, Usdu'l-gâbe, c. 3, s. 56, Zehebî, s. 197, Ebu'l-Fidâ, c. 3, s. 36, İbn Hacer, c. 2, s. 210.

123. İbn Abdilberr, c. 2, s. 751, İbn Hacer, c. 2, s. 210.

124. İbn Abdilberr, c. 2, s. 751, Ebu'l-Ferec, c. 1, s. 200, İbn Hacer, c. 2, s. 210.

125. İbn Abdilberr, c. 2, s. 751, İbn Hacer, c. 2, s. 210.

126. Ebu Nuaym, Delâilü'n-nübüvve, c. 1, s. 235.

127. İbn Sa'd, c. 4, s. 241, Müslim, c. 2, s. 593, İbn Esîr, Usdu'l-gâbe. c. 3, s. 56, Zehebî, s. 197, Ebu'l-Fidâ, c. 3, s. 36, İbn Hacer, c. 2, s. 210.

128. İbn Sa'd, c. 4, s. 241 , Müslim, c. 2, s. 593, Ebu Nuaym, c. 1 , s. 235, Ebu'l-Ferec, c. 1, s. 200, İbn Esîr, c. 3, s. 56, Zehebî, s. 197.

129. İbn Sa'd, c. 4, s. 241 , Begavî, Mesâbihu’s-sünne, c. 2, s. 177, Zehebî, s. 197.

130. Müslim, Sahîh, c. 2, s. 593, Ebu'l-Ferec, c. 1, s. 200, İbn Esîr, c. 3, s. 56.

131. İbn Sa'd, Tabakât, c. 4, s. 241.

132. Müslim, c. 2, s. 593, Begavî, Mesâbih, c. 2, s. 177, Ebu'l-Ferec, c. 1, s. 200, İbn Esîr, c. 3, s. 56, Zehebî, s. 197, Ebu'l-Fidâ, c. 3, s. 56.

133. Ebu Nuaym, Delâilü'n-nübüvve, c. 1, s. 235.

134. İbn Sa'd, Tabakât, c. 4, s. 241, Müslim, c. 2, s. 593, Ebu Nuaym, c. 1, s. 235, İbn Esîr, c. 3, s. 56, Zehebî, s. 197, İbn Hacer, c. 2, s. 210.

135. İbn Sa'd, Tabakâtü'l-kübrâ, c. 4, s. 241, Ahmed b. Hanbel, Müsned, c. 1, s. 302, Ebu Nuaym, Delâilü'n-nübüvve, c. 1 , s. 235, İbn Hacer, el-İsâbe, c. 2, s. 210.

136. İbn Sa'd, Tabakât, c. 4, s. 241 , Ebu Nuaym, Delâil, c. 1, s. 235.

137. İbn Sa'd, Tabakât, c. 4, s. 241.

138. Müslim, Sahîh, c. 2, s. 593, Ebu’l-Ferec İbn Cevzî, el-Vfefâ, c. 1, s. 200, İbn Esîr, Usdu'l-gâbe, c. 3, s. 56, Zehebî, Târîhu'l-islâm, s. 197, Ebu'l-Fidâ, el-Bidâye ve'n-nihâye, c. 3, s. 36.

139. Ebu Nuaym, Delâil, c. 1, s. 235.

140. Ahmed b. Hanbel, Müsned, c. 1, s. 302, Müslim, c. 2, s. 593, Begavî, Mesâbihu’s-sünne, c. 2, s. 177, Ebu'l-Ferec, c. 1 , s. 200, İbn Esîr, c. 3, s. 56, Zehebî, s. 197, Ebu'l-Fidâ, c. 3, s. 36.

141. Ahmed b. Hanbel, Müsned, c. 1, s. 302.

142. Ahmed b. Hanbel, c. 1 , s. 302, Müslim, c. 2, s. 593, Ebu Nuaym, c. 1, s. 235, Begavî, c. 2, s. 177, Ebu'l-Ferec, c. 1, s. 200, İbn Esîr, c. 3, s. 56, Zehebî, s. 197, Ebu'l-Fidâ, c. 3, s. 36.

143. Ahmed b. Hanbel, Müsned, c. 1, s. 302.

144. Ahmed b. Hanbel, c. 1 , s. 302, Müslim, c. 2, s. 593, Ebu Nuaym, c. 1, s. 236, Begavî, c. 2, s. 177, Ebu'l-Ferec, c. 1, s. 200, İbn Esîr, c. 3, s. 56, Zehebî, s. 197, Ebu'l-Fidâ, c. 3, s. 36.

145. İbn Sa'd, Tabakât, c. 4, s. 241.

146. Ebu Nuaym, Delâilü'n-nübüvve, c. 1, s. 236.

147. İbn Sa'd, Tabakâtü'l-kübrâ, c. 4, s. 241, Ahmed b. Hanbel, Müsned, c. 1, s. 302, Müslim, Sahîh, c. 2, s. 593, Ebu Nuaym , Delâil, c. 1, s. 236, Begavî, Mesâbihu’s-sünne, c. 2, s. 177, Ebu'l-Ferec İbn Cevzî, el-Vefâ, c. 1, s. 200, İbn Esîr, Usdu'l-gâbe, c. , s. 56, Zehebî, Târîhu'l-islâm, s. 197, Ebu'l-Fidâ, el-Bidâye ve’n-nihâye, c. 3, s. 36.

148. Müslim, c. 2, s. 593, Begavî, c. 2, s. 177, Ebu'l-Ferec, c. 1, s. 200, İbn Esîr, c. 3, s. 56.

149. İbn Esîr, Usdu'l-gâbe, c. 3, s. 56, Zehebî, s. 197, Ebu'l-Fidâ, c. 3, s. 36.

150. İbn Sa'd, c. 4, s. 241, Ahmed b. Hanbel, c. 1, s. 302, Müslim, c. 2, s. 593, Begavî, c. 2, s. 177, Ebu'l-Ferec, c. 1, s. 200, İbn Esîr, c. 3, s. 56.

151. Ebu Nuaym, Delâilü'n-nübüvve, c. 1, s. 236.

152. Ahmed b. Hanbel, c. 1, s. 302, Müslim, c. 2, s. 593, Ebu Nuaym, c. 1, s. 236, İbn Esîr, c. 3, s. 56.

153. Müslim, Sahîh, c. 2, s. 593, İbn Esîr, Usdu'l-gâbe, c. 3, s. 56.

154. Müslim, c. 2, s. 593, Ebu'l-Ferec, c. 1, s. 200, İbn Esîr, c. 3, s. 57, Zehebî, s. 197, Ebu’l-Fidâ, c. 3, s. 36.

155. Ahmed b. Hanbel, Müsned, c. 1, s. 302.

156. İbn Sa'd. Tabakât. c. 4. s. 241.