Umeyr b. Saîd, Cülas'ın söyletmiş olduğu sözleri, gelip Peygamberimiz aleyhisselama duyurdu.

Cülas fakir bir adamdı. Peygamberimiz aleyhisselam, zekat ve sadaka mallarından onun ihtiyacını sağlardı.

Peygamberimiz aleyhisselam, adam gönderip Cülas'ı getirtti.

O sırada, Umeyr b. Saîd Peygamberimiz aleyhisselamın yanında bulunuyordu.

Peygamberimiz aleyhisselam, Umeyr'in haber verdiği sözleri Cülas'a sordu. Cülas, hiçbir zaman böyle bir söz söylemediği hakkında Allah'a yemin etti ve:

" Umeyryalan söylemiş! " dedi.

Umeyr ayağa kalktı ve:

" Ey Allah'ım! Resûlüne söylediğim şey hakkında bir beyan indir! " diyerek Allah'a yalvardı.

Bunun üzerine, Yüce Allah, indirdiği âyette şöyle buyurdu:

" Münafıklar, o kötü sözü söylemedikleri hakkında Allah'a yemin ediyorlar.

Andolsun ki; onlar o küfür sözünü söylemişlerdir!

Onlar, Müslümanlıklarını açıkladıktan sonra da, kâfir oldular.

Onlar, başaramadıkları birşeye (Resûlullahın hayatına son vermeye) de yeltendiler!

Halbuki, öç almaya yeltenmeleri için, Allah ile Peygamberinin lütuf ve yardımlarıyla zenginleştirmiş olduğundan başka, ortada birşey de yoktu!

Eğer nifaktan tevbe ederlerse, onlar için hayırlı olur.

Yüz çevirirlerse, Allah onlan dünyada da, ahirette de elem verici bir azaba uğratır! Yeryüzünde onlar için ne bir dost, ne de bir yardımcı bulunur." 266

Cülas, bu âyeti işitince:

" İşte, dinle bak! Allah bana tevbe etmemi teklif etmiştir.

Vallahi, Umeyr'in haber verdiği şeyi ben söylemiştim! " diyerek günahını itiraf ve Allah'a güzelce tevbe etti. 267

-------------------------------------

266. Tevbe: 74.

267. Vâkıdî, Megâzî, c. 3, s. 1005.